Witam po długiej przerwie!
Mam nadzieje że bardzo nie tęskniliście a szczególnie Iza:) W Dojczlandach żyje się dobrze, czasami lepiej czasami gorzej:) najważniejsze że mam najwspanialszą osobę przy boku, która mnie wspiera i motywuje, inaczej bym nie przetrwała:)
No i tęsknie cholernie za moja fotografią:) na razie nie mam kogo focić ale mam nadzieje że już nie długo:) wierzę, że pomału wrócę do mojej pasji przynajmniej na jakąś 1/100 etatu :)
Dzisiejszy post dedykuję mojemu wspaniałemu mężczyźnie Thomasowi z którym świat wydaje mi się codziennie bardziej kolorowy:)
Życzę wszystkim wszystkiego dobrego i zapraszam do oglądania:)
